Kerem on yaşlarında hareketli bir çocuktu. Oyun oynamayı çok severdi. Bir de evde yaşayan kuşları balıkları…
-anne,
-ne var oğlum?
-spor ayakkabılarım nerde bulamıyorum.
-senin boyunun hizasında olmalılar
-tamam buldum sağol anneciğim.
-!?
Annesi bir şey daha söyleyecekti ama ona küçük bir ders vermek daha iyi olabilirdi.
Kerem o günün nasıl geçtiğini bilemedi. Şu akşam da ne çabuk oluyordu. Daha yeni ısınmıştı oyuna. Ona top oynamak kadar heyecan veren bir şey yoktu. O bitmek bilmeyen bir nefese sahipti. Çok da hırslı bir çocuktu. Onun takımı asla yenilmemeliydi. Her hata yapanın zılgıtını da o verirdi. Akşam olduğunda o da babasını hatırlardı. Yine öyle oldu. Tam eve girmişti ki babası, oturma odasından oğluna bir çift söz yetiştirdi.
-Kerim oğlum yeterince yoruldun mu? yoksa yeterince oyuna doymadın mı?
-Baba ya, her ikisi de olmadı desem
-Oğlum tatlı çoktur ama ihtiyacın kadar yemelisin. Çünkü bu sefer başka görev ve sorumluluklarını ihmal edersin sonra.
-Etmem baba, sen merak etrme.
Kerem içeri geçer geçmez üstünü başını çıkarıp çamaşır sepetine atmayı ihmal etmedi. Yeni tşörtünü giyip odasına geçti. Gözüne ilk ilişen kitaba uzanmıştı ki, birden masasında olması gereken fanus içindeki balıklarının yerinde olmadığını fark etti. Bunu olsa olsa annem yapar diye düşündü. Hemen bağırmaya başladı.
-Anne..! Anne..!
-Ne var oğlum.
-Anne balıklarım nere gitti Allah aşkına.
-Çok mu merak ettin.
-Evet
-O zaman gel şöyle evimizi bir dolaşalım bakalım.
Kerem kısa bir dolaşmanın ardından balıklarının mutfakta olduğunu gördü ve sordu.
-Anne, neden onları buraya getirdin?
-Öyle mi? Şöyle bir hatırla bakalım. Kaç öğün bu balıkların yem saatlerini unuttun. Son hafta da sularını değiştirmeyi unuttun. Bütün bunlar senin yükümlülüğünde değil miydi? Neden ihmal ettin. Sen her acıktığında bağırarak yemek masasına koştun ama onları düşünmedin..! bu yüzden bir hafta burada kalacaklar. Sana küçük bir ceza olsun. Bir daha görev ve sorumluluıklarını ihmal etmemeyi öğrenmelisin.
Seven sevdiğini unutmaz.
(İnsan sevdiği ile beraberdir.. Hadis)
ahi kul ahmede nasib oldu