Şol cennetin çemenleri
Biter Allah deyu deyu
Açmış islamın gülleri
Kokar Allah deyu deyu
Yeller eser tatlı tatlı
Gülşeninde gonca açtı
Girmiş İslam uşakları
Gezer Allah deyu deyu
Ol süttendir ırmakları
Aşkın ile içenleri
Rüyasından geçenleri
Söyler Allah deyu deyu
Yiyip içmek Hakk’tan cane
Terlesem de nazdan yane
Hurilere donlar biçe
Biçer Allah deyu deyu
Mah cemalin benzer aya
Aşıkların meftun ola
Ballar ile ırmak yaza
Yazar Allah deyu deyu
Rahim Allah bağış kılar
Mümin diye gönül yazar
Daim tesbih eyler kullar
Eyler Allah deyu deyu
Ey Rabb’imin melekleri
Tesbih eder gönülleri
Cümle kuldan çiçekleri
Kokar Allah deyu deyu
Arif olan söyler Hakk’ı
Aşık olan yanar çarhı
Gözlerinden akar yaşı
Akar Allah deyu deyu
Nurun ile içim dolsa
Zikir ile dilim dönse
Muhammed’e yakin olsa
Karar Allah deyu deyu
Allah diyen kulun kimdir
Doğru yola varan azdır
Gülü yazdım aşka beştir
Coşar Allah deyu deyu
Vardım gökler kapısına
Rahmet akar yapısına
Sekiz cennet ardı sıra
Açar Allah deyu deyu
İpek giyer dokusuna
Kevser içer yakısına
Muhammed’in komşusuna
Yakin Allah deyu deyu
Ahi ahmed bağlar başı
Elden ayrı çeker başı
Dosttan sorgu olur başı
Verir Allah deyu deyu
Baha kıldım günah çeki
Döke dursun tövbe karı
Hakk divanı dike beni
Sorar Allah deyu deyu
Miskin ahmed ağla dertten
Kerim olan verir hoştan
Hakk’ın divanına kuldan
Varır Allah deyu deyu
aşık ahi kul ahmede yazmak nasib olmuştur.