Diyanet İşleri Başkanlığı’nın Dini Kavramlar Sözlüğü’nde, “Din” kavramı “d-y-n” kökünden türeyen bir isimdir. Arap dilinde çok geniş bir anlamı vardır. Aynı zamanda bu kelime zıt anlamlı kelimelerdendir. Sözlükte ceza/mukafat, adet/durum, itaat/isyan, hesap, zül, inkiyat, hüküm/kaza, galebe, kahr, isti’la, mülk, ferman, tevhid, ibadet, millet, şeriat, vera, takva, hizmet, ihsan, ikrah” gibi anlamlar gelir. Hamdi Yazır, “din” kelimesini tanımlarken “siyaset” anlamını da zikretmiştir.
Terim olarak “din”; akıl sahiplerini kendi arzuları ile bizzat hayırlara sevk eden ilahi bir nizam, Allah tarafından konulmuş ve insanları O’na ulaştıran bir yoldur. İman ve amel konusu olarak akıl ve ihtiyara (iradeye) teklif olunacak hak ve hayır kanunlarının bütününe denir.” İfadeleri yer alır.
Yine, bu kaynağın verdiği bilgilere göre Kur’an da 95 defa geçen din kelimesi, din kavramı, bilindiği gibi ilk insanla birlikte var olagelmiştir. Plan ve programlı bir tasarım ve düzenin ürünü olduğu açık ve belli olan tüm eşya ve hadiseler karşısında, bir tür olarak Adem’in yeryüzüne ayak basması ile birlikte, insanoğlu, kendisini fizikötesi bir kaygı, ilahi bir kudret ve yaratıcının varlık zaruriyetiyle yüz yüze hissetmiştir. İşte bizi yaratan ve adil olan Allah, bu fıtratımıza bir cevap ve sınav karşılığı bir mükafat olsun diye, Hak dinin ilkelerini ilk insan ve ilk peygamber Adem’den itibaren bize göndermeye başlamıştır. Kendi heveslerimize değil, Allah’ı birleyen ve adı “İslam” olan bu tevhid akidesine uymamızı bizden istemiştir. Elbette ki meleklere, resul ve nebiler ile bunlara gönderdiği kitap ve mesajlara, bir hesap gününe, hayır ve şerrin kendisinin koyduğu takdir ölçüsü içinde cereyan ettiğini ve bu anlamda kadere inanmamızı da hatırlatmıştır. Yine şahadetle birlikte namaz, oruç, zekat ve hac gibi ibadetlerden de bizi sorumlu tutmuştur. Bu sorumluluk, muamelata taalluk eden, bazı kurallar hariç tarihsel süreçteki tüm İslam ümmetlerine aittir.
Ancak, insanoğlunun zaman zaman tarihsel hafızasını kaybettiğine, seküler, yani dünyacı bir hayata heveslendiğine ve böylece hak ile batılı biribirine karıştırdığına şahit oluyoruz. İşte bunun içindir ki Allah hak ve tek olan dini yeniden ihya etmek için denk zamanlarda peygamberler göndermiştir. Fakat bu süreç de, Hz. Muhammed’le son bulmuştur. Bugün, kendisi aramızda olmasa da, O’na inen vahiylerin toplamından ibaret olan Kur’an ise, sapasağlam elimizdedir. Onun, insan eli veya ihmaliyle tahrif edilmediği veya edilemediğini de, bu konunun uzmanı olan tüm Doğu ve Batılı bilginler teyit ederler.
Ama ne yazık ki çağımız, İslam dini konusunda büyük bir cehaletle karşı karşıyadır. Bu konudaki ilmi ve ahlaki tutarsızlık, dünyamızı yeni bir tehlike ve maceraya sürükleyebilir. Özellikle ırkçı siyonistler ile ABD’deki Neocon’lar, sürekli bir İslam tehlikesini gündemde tutuyorlar. Biz Müslümanlara düşen ise, tahriklere kapılmadan tüm insanlık için rahmet olan İslam’ı insanlara tebliğ etmektir. İşte tevhid ve barış dini olan İslam’la Hıristiyanlık arasındaki fark:
1- İslam, peygamberler arasında bir ayırım yapmaz ve onlara gelen vahiylere de iman etmeyi esas alır: “Biz, Allah’a ve indirilene; İbrahim, İsmail, İshak, Yakub ve eşbata indirilene, Musa ve İsa’ya verilenlerle Rableri tarafından diğer peygamberlere verilenlere, onlardan hiçbiri arasında fark gözetmeksizin inandık ve biz sadece Allah’a teslim olduk” deyin” (Bakara: 136). Hıristiyanlık ise, Hz. Muhammed’in peygamberliğini ve Kur’an’ı kabul etmezler.
2- Hıristiyanlıkta, teslis (üçleme) inancı var. İslam’da ise, tevhid akidesi esastır: “Şüphesiz Allah, Meryem oğlu Mesih’dir” diyenler andolsun ki kafir olmuşlardır. De ki: Öyleyse Allah, Meryem oğlu Mesih’i, anasını ve yeryüzündekilerin hepsini imha etmek isterse Allah’a kim bir şey yapabilecektir. Göklerde, yerde ve ikisi arasında ne varsa hepsinin mülkiyeti Allah’a aittir. O dilediğini yaratır ve Allah her şeye tam manasıyla kadirdir” (Maide 17)
3- Bir din adamı sınıfını ve dolayısıyla teokratik bir dünya görüşünü esas alan Hıristiyanlıkta, papaz ve rahiplerin günah çıkarma ve affetme yetkileri var. bir din adamı sınıfını ve teokrasiyi reddeden İslam’da ise, akıl ve tevhid akidesiyle hayatlarına yön vermeleri gereken insanların günahlarını, yalnız Allah bağışlar.
4- İnsanın, doğuştan günahkar olduğuna inanan Hıristiyanlık, işte bu nedenle günahtan aranması için vaftiz edilmesi gereğine inanır. İslam ise, her insanın temiz bir fıkrat üzerinde doğduğunu söyler ve hiç kimsenin bir başkasının günahını yüklenmeyeceğini vurgular: “Sen yüzünü hanif olarak dine, Allah insanları hangi fıtrat üzere yaratmış ise ona çevir. Allah’ın yaratışında değişme yoktur…” (Rumi: 30)
5- Hıristiyanlığa göre İsa çarmıha gerildi. İslam ise, ölümlü olan her beşer gibi, onun da ölmüş olarak Allah katında olduğuna inanır; “Allah buyurmuştu ki: Ey İsa! Seni vefat ettireceğim, seni nezdime yükselteceğim, seni inkar edenlerden arındıracağım ve sana uyanları kıyamete kadar kafirlerden üstün kılacağım”(Al-i İmran: 55).
6- Hıristiyanlık, Hz. İsa’nın sözlerini Allah kelamı olarak kabul eder. İsa’yı da bir peygamber kabul eden İslam ise, ilahi emirlerin vahiy yoluyla ve Cebrail aracılığı ile peygamberlere iletildiğine inanır.
7- Hıristiyanların, kendi dinlerini son din olarak kabul etmelerinin hiçbir ilmi dayanağı yoktur. Bütün peygamberleri, tevhid dini olan İslam’ın peygamberleri olarak kabul eden İslam’da ise, en son peygamber Hz.Muhammed’tir. Bu açıdandır ki yine İslam, “Semavi Dinler” gibi vahyi çağrıştıran çoğul bir din kavramını da kabul etmez. Allah katında, peygamberler silsilesini içine alan yegane ve tek din, İslam’dır: “Allah nezdinde hak din İslamdır…” (Al-i İmran:19). Yine, “Kim, İslam’dan başka bir din ararsa, bilsin ki kendisinden asla kabul edilmeyecek ve o, ahirette ziyan edenlerden olacaktır” (Al-i İmran: 85).