İnek türküsü

 

Kıran Köyünden Şemsettin Gündüz’ün birkaç İneği vardı, satacaktı. Geycek’ten Niyazi Sapmaz ve Asaf Sargın’a da inek gerekli idi. Şemsettin Gündüz ineklerinin iyi cins olduğunu söyledi. Geycek’li iki ozan kalkıp Kıran’a gitti. Ancak inekler övüldükleri gibi değildi, çelimsiz yaratıklardı. İnek sahibi ineklerini nasıl bulduklarını sordu. Aşık Niyazi “Şemsettin bey, iznin olursa bunu türkü ile söyleyelim” dedi. Görelim ne dedi, Aşık Niyazi Sapmaz’a iyi kulak verelim:

 

HEÇ KUSURUNU BULAMADIM İNEĞİN

 

Fitilsiz idareye benzer gözleri
Körpe oğlak ayaklı kibar izleri
Çok intizar almış çarpık dizleri
Bir kusurun bulamadım ineğin

 

Kuyruğu pek kısa, bozuk arkası
Beş senelik palto gibi hırkası
Yumruk gibi sırtındaki ohrası
Heç kusurun bulamadım ineğin

 

Çok meşhur arkadaş gelde gör dedi
Sağdırdım baktım ki bir cezve südü
Hakikat halapa, üç parmak budu
Bir kusurun bulamadım ineğin

 

Erzulumdan gelmiş cinsi anası
Emerkene görünmüyor danası
Çiftçi döğmüş bütün yara sinası
Bir kusurun bulamadım ineğin

 

İstemem Asaf’ım gidelim aman
Yem döktüm bilmiyor,görmemiş saman
Muhanete gitmez alan bir zaman
Bir kusurunu bulamadım ineğin

 

Milâyım duruyor uyumuş danı
Noksanı boynunda bir yörük çanı
Caydın mı Niyazi eyi olur sonu
Heç kusurunu bulamadım ineğin

 

Boynuzu yok, buğazında kendiri
Çökeleği olmaz, mehşur pendiri
Çok gezmiş pazarı, görmüş Çandır’ı
Ben kusurun bulamadım ineğin”

 

Dört yiğit getirin,yıksın yatırsın
Örmesini Kalhannı’ya batırsın
Aşık Hasan noksanını yetirsin
Ben kıymetin bilemedim ineğin

 

Yazılmamış,katim kalmış sayımda
Çökmüş kalmış Kalhannı’nın suyunda
Var ise müşteri Kıran köyünde
Ben kıymetin bilemedim ineğin