Cemaline yatarmış elest şarabı içenler
Nur eyleye Rahman’ım, mürşid elinden dikenler
Ak yüze kara yüze çoğ idi görünür devran
Kim himmet eyleye ol köpekten görünür seyran
Ne şüphe İbrahim’e, yok ateşi suzan güle
İnanmağa gel, gör, bilip ateşi canan güle
Kim şeytan yoluna girmiş ahmede taş atarmış
Toprak altında defn’ola tek başına yatarmış
Dünyasından geçenler kim evliyaya erenler
Halk içinde ihlaslı kul muradına yetenler
Aşk derdine deva yoktur, çare gerekmez aşka
Viran eyler gider imiş çare yazılmaz cana
Canım incinsin gözyaşım akıp aklım yitsin hay
Ey dostlar aşk derdinden zor bela geledursun hay
Yandı canım alır aşkın ateşini tenim köz
Kandı canım aşk belasın kim dumanlı gönlüm köz
Bağrım paramparça, kalmaz bütün kim sevda vardır
Yaralarım görünmez kim halka zahiren ardır
Ahi ahmed özünü bil günahını hazır kim
Yatmayasın gaflet ile şeytan kaçsın senden kim
aşık ahi kul ahmede nasibdir.