7 çocuklu aileden 1 erkek ile 1 kız çocuğu evlenmiş. Erkek evde yemeği fazla yiyormuş. Oğlan eşine annem gibi yapsana demiş. Kız, “annemin ölçeği vardı, git, onu bana getir”demiş. Oğlan kayınvalidesine gitmiş. Anne, kızın evlendi evleneli yemeği fazla yapıyor “Senin ölçeğini istedi” demiş. O da oğluna; ”2 kişinin yemeği ölçekli olmaz, ona söyle “aza az çoğa çok olsun” demiş.
Anne “bunu unuturum ben, ne diyerek gideyim” demiş. o da, “oğlum yolda aza az çoğa çok diye diye git” demiş. Oğlan giderken yolda buğday hasadı paylaşanlara rast gelmiş. Biri az alıyormuş biri çok alıyormuş. Az alan oğlanın sözünü duyunca kızmış ve bir güzel dövmüş.
“Giderken “bereketli olsun” de git” demiş. O da “bereketli olsun, bereketli olsun” diye söylene söylene giderken fakirin biri bir kenarda oturmuş bitine bakıyormuş. Oğlan da “bereketli olsun” deyince, bitin bereketlisi mi olur deyip bir de o dövmüş. Sonra ona “ne diyeyim” deyince “Bin arada bir bulma de” demiş. “Bin arada bir bulma” diyerek giderken iki avcı ava gidiyormuş.
Oğlanın “bin arada bir bulma” sözüne kızıp bir güzel de onlar dövmüşler. Oğlan da “ya ne diyeyim” demiş. Onlar da “ha şunun yanına bir eş daha de” demişler. “Ha şunun yanına bir eş daha” diyerek giderken bir cenazeye rast gelmiş. Ha şunun yanına bir eş daha deyince onlar da kızıp dövmüşler.
“Ya ne deyim” demiş. Onlar da “Allah rahmet eylesin” de gitsin” demişler.Oğlan bu sefer “Allah Rahmet etsin” diyerek giderken ölmüş köpeğini gömmeye götüren bir adama rast gelmiş. O da oğlanın sözüne kızıp bir dayak da o atmış. Oğlan ona “peki ya ne diyeyim” demiş. O da “ölmüş köpeğe rahmet eylesin denir mi hiç” demiş, “hoşt karabaş de gitsin” demiş. Sonunda oğlan gele gele çarşıya kadar gelmiş.
Çarşıda bir eski yapan kunduracıya rast gelmiş. Kunduracı lastiği ağzıyla sündürüyormuş. Oğlan “hoşt karabaş” deyince o da kızıp oğlanı bir güzel dövmüş. Oğlan “peki ya ne diyeyim” deyince “altındakini sağlıkla ye” demiş. Meğer altındaki sandıkta biriktirdiği paraları varmış. “Altındakini sağlıkla ye” söyleyerek giderken yolun kenarında işeyen birisine rast gelmiş.
Oğlanın “Altındakini sağlıkla ye” sözünden dolayı “benim işediğimi bana mı yedireceksin” deyip o da bir güzel kızıp bir dayak da o atmış. Oğlan “peki ya ne diyeyim” deyince, “kimse görmesin, kimse görmesin” deyiver gitsin demiş. Derken en sonunda gece geç saatte evine düşmüş. Girerken bile “kimse görmesin , kimse görmesin” diye konuşuyormuş.
Eşi bunu duyunca çok şaşırmış. İnsan evine kimse görmeden girer mi efendi demiş. Oğlan da “girer girer hanım sende yolda defalarca dayak yeseydin , sen de kimse görmeden girerdin” demiş. Hanım, peki ölçek ne oldu? deyince, oğlan “ dayağı ölçeksiz yiyen, yemeği de ölçeksiz yer hanım” demiş. Böylece kızgın insanlardan ölçekli davranışlar beklemenin yanlış olduğu anlaşılmış. Bunu zulümden saymak gerekmiş. Kim sınırsız zulmederse , kendisi de sınırsız bir azaba uğrar demişler.
Güçlü olup zulmetmeden , zayıf olup dayak yemek daha yeğ imiş …
AÇIKLAMA:
Bu Hikayeyi annem Meymune Hatun’dan aldım. O da TOPAK HALA derler 1960 ‘lı yıllarda vefat eden çok bilgili bir halamızdan almış. Ben bu halamızı ilkokuldayken hatırlarım. Bu kadında çok rahmet var idi. benim on yaşımda keşfim açık olduğu için ondaki rahmeti görür ve evden kaçıp uzaktaki (Şimdiki otuzevler) onun yanına giderdim. o da bana üzümlü leblebi koyardı cebime. Annem nere gittiğimi bilir ve almaya gelirdi. o mübarek kadının çok duasını aldım çocukken.
Aşık ahi kul ahmed anasından derledi…