Sevgili Seçmenler,
Yaklaşan günlerde bir genel seçim hak ve yetki ve görevimizi yerine getireceğiz inşallah. Bir seçmenin oy kullanmama isteği bir tavır koyma olarak bir anlam bulabilir belki. Fakat üşenerek gitmemek ise “ben başkalarının kararlarına razıyım” demektir ki, adeta bir sorumsuzluk örneği oluşturur. Dinimiz bile bu sorumsuzluğu onaylamaz. Çünkü tevhid siyasetle kaim olur.
Siyaset bir insan idare etme sanatıdır. Karmaşık, insan toplumunun yapısıyla ilgilenen kişilerin; esnek, kuşatıcı, sorun oluşturan değil çözüm üreten, pratik bir yapıya sahip olmaları gerekir. Toplumun bütün kesimlerine hitab edemiyenler ve zamanı iyi okuyamayanlar bir şekilde iktidarı kaybetmişlerdir.
İslam da insanın aklı olan laik’likten farklı bir toplum modeli sunar. O da aynı şekilde siyasi ve toplumsal ilkelere uyulmasını emreder. Bu ilkeler şunlardır:
-ŞURA oluşturmak için seçim yapılması. Devletin niteliği cumhuriyet. Delege ve başkan sultası yoktur, doğrudan seçimi esas alır. İradenin tam yansıması esastır. Şura kararları tavsiye değil mecburi uyum gerektirir.
-Önce emanetlerin ehline verilmesi gerekir. Nisa 58, torpilden uzak durulması gerekir. Emanet çok geniş bir kavramdır.
-Sonra ADALET Nisa 58, ve merhametli olunması,
-Adaletten sonra iyilik gelir Nahl 90 örneğin ücretini ödemeyen tüccar, evladına adaletli davranmayan baba iyi davranışı hak edemez.
-Allah’a, Peygamber’e ve BİZDEN olan emir sahiplerine itaat. Nisa 59
-Kuşatıcı kapsayıcı ve esnek olma, “… Allah’ın rahmetiyle yumuşak huylu ve güler yüzlü olmasaydın etrafından dağılıp giderlerdi” Ayet.
-İşleri istişare kararıyla (toplumsal konularda) yapma,
-Bu ilkelere uyulup uyulmadığını denetleme ve sonucu yargılama.
İslam da, devlet ve halk arasındaki ilişkiler eşit, yani %50 – %50’dir. Üstünlük söz konusu değildir. Yönetim için ehil olunması münasebetiyle yetki verilmiştir, fakat kontrol yine halkta mevcuttur. Devlet sadece hizmet için vardır ve küçüktür. Taraflardan birine herhangi bir imtiyaz yoktur. Herkes kendi yaptığı işinden sorumludur. Özel sektör sürükleyicidir. Büyük İslâm düşünürü İbn Haldun (1332-1406 Tunus) devletçiliğe ve devletin ekonomik hayata müdahalesine karşı çıkarak şöyle der: “Devletin iktisadi hayata müdahalesi halkın teşebbüs gücünü zayıf düşürür. Teşebbüs gücü zayıflayan ülkeler yoksullaşır. Halkın yoksullaşması devlet bütçesini dengesizliğe sürükler.” İbn Haldun’a göre devletçilik bir kısır döngü meydana getirir. Devletin kendi hesabına bir takım iktisadi yatırımlara girişmesi, toplum menfaatlerinin çiğnenmesine yol açar. Ekonomik faaliyetlerin devletçe yürütülmesi resmi teşkilatın büyümesine ve bu da devlet gelirlerinin ihtiyaçlara yetişmemesine sebebiyet vermektedir.
İşçi ücretinin nasıl belirleneceği konusu devlet ve işverene bir sorumluluk olarak yüklenir ve hemen verilmelidir. Ölçü olarak da bir hadiste; “evlenebilmesi, ev alabilmesi ve binit edinebilmesine yetecek kadar bir ücrettir. Bundan daha fazlasını isterse ya hırsızdır ya da hain” şeklinde tanımlanır. Bunu, bu günkü asgari ücretle kıyaslamanızı rica ederim! Bunu örfe göre düşünürsek bir tavuk dönerci veremezse de parayı bilmem ne gibi kazanan karunlar da mı veremez.
Para bir değişim aracıdır, mal değildir. Alışveriş serbest, fakat paranın kirası olan faiz yasaktır ve haramdır. Risk, parayı kullanandan zayıftan, güçlü sermaye sahibine yüklenmiştir. Vadeli satış ve vade farkı alimlere göre olabilir. Sermaye veya emek- sermaye ortaklıklarını teşvik ederek sermayeyi tabana yaymak ister. Servetin belli ellerde toplanmasını hoş görmez, bütün toplumun üretimden hakça pay almasının tedbirlerini alır, emtiada %2,5, üründe masraflıda %10 ve masrafsızda % 20 oranında yüksek bir zekatı emreder. Bununla fakirin fakirlikten kurtularak kendine bir iş kurması, ona sermaye verilmesi amaçlanmıştır. Geçiştirme değildir.
ALLAH’IN SİYASETE MÜDAHALESİ
Ehliyet, adalet, hakça paylaşım, inanç özgürlüğü, ahlakın yaygınlaşması ve diğer moral değerler, insan yönetiminin temel taşlarıdır. İslam ise halkın iradesinin yönetime tam yansıması ile adalet, merhamet, iyilik, yumuşaklık ve benzeri ulvi değerlerin gerçekleşmesini daha çok önemser. İtaat ise müslümanın kendinden olana itaatidir. İnsan o takdirde “ben kimim” demeli ki kime oy vereceğini bilsin.
Bir ayette “ siz nefsinizi değiştirmedikçe Allah da sizin durumunuzu değiştirmez” buyrulur. Bu ayet siyasette de iplerin Allah’ın elinde olduğunu göstermiyor mu?
Bir hadiste “ Nasılsanız öyle yönetilirsiniz” buyuruluyor. Bu hadis de toplumların layık olduğu şekilde yönetileceğini söylemiyor mu? Bunun pratik anlamı şu. Diyelim çok iyi birini seçtiniz, fakat siz toplum olarak kötüsünüz. Allah o kişinin kalbini değiştiriyor ve firavunluğa başlıyor ve gittikçe de karunlaşıyor. Fakat siz iyisiniz de kötü birini seçtiniz. Bu sefer Allah kişinin kalbini düzeltip ıslah ediyor ve o kişi iyilik etmeye yöneliyor. Unuttunuz mu kalplerin tebdili Allah’a aittir. Onun için demiyor muyuz ki : “Ya Rabbi kalplerimizi kaydırma, bizi sıratı müstakimden ayırma”
Yine bir hadiste “ bu kavmin reisi hizmet edendir” buyurulur. Yani “Ben” geçmiyor. Bunun anlamı firavunlaşma ve karunlaşma yok demek! Yönetici de “hizmetkar” demek. Yani devleti tanımlıyarak “hizmete” vesile kılıyor ve onu yüceltmiyor. Yöneticiyi de bu fiili ehil olduğu için yetki verilen hizmetkar konumuna sokuyor. Ne kadar ilginç değil mi?
Bir hadisi Kudside “Yöneticilerinizi biz seçiyoruz, onlara küfretmeyin” diye açıkça buyrulur. Hani siz seçiyordunuz?
ALTIN İÇİN KALBUR YA DA SÜPÜRGE VERELİM (Mevlana k.s.)
Sevgili dostlar kafanızı çok yormayın. Seçim işi tamamen ilahi bir iştir. Partiymiş, lidermiş, hangisinin bilmem neyi varmış bunlar boş şeyler. Biz yukarıda bazı ölçüler vermeye çalıştık. Ortada üç mihenk taşı var. MİDENİZ; AKLINIZ; ve KALBİNİZ. Sorun sizin bunlardan hangisinin sözüne göre hareket edeceğinizdedir. Yani liderler değil siz ölçülüyorsunuz SİZ!..
Biz bunları sizin yüksek tahminlerinize havale ederek izah etmiyoruz. Sadece şu kadarını söyleyelim ki bunlar sizde ne kadar hürlerse isabetli seçiminiz de o kadar yüksek olur. Şöyle düşünelim, mideden hür olmak nefisten kurtulmaktır ki yolu Hakka dayanır. Akıl önyargı ve yanlış kişileri sevmekten uzaklaştığı ölçüde Aklı selime varır ki Aklı selimin de Hakkı bulması umulur. Kalp de seveceğini bilirse ulvi değerlerle hareket eder ve sahibi olan Allah’a ev sahipliği yapar. Bütün yollar Hakka çıkarsa o zaman Hakkın kulunu aramak gerekir ki “Kime Hakkın kulu” diyeceğiz diye sormak gerekir. Bulamıyorsanız Allah’a en yakın gördüğünüzü tercih edebilirsiniz. İşte bu siyaset Allah’ın siyasetidir. Menfaatinizin siyaseti karnınızı doyurur gibi görünür fakat ilahi görünmez tokat hep devrededir.
SİYASET LAYIK OLDUĞUNUZDUR, SİZ LAYIK OLMAYA BAKIN
Siyasetin, ya da siyasetçinin Allah’ın yardımı olmadan başarılı olduğu şimdiye kadar görülmedi. Senin oyun siyasete yardım etmez ve belirlemez de. Sen öyle zannedersin o kadar. Aranan en önemli şey DİK bir duruşu sergileyip sergileyemiyeceğinizdir. Allah namaz aramaz. Dik duruş arar. Artık varın istediğinize oy verin, arkasından da “onu ben iktidara getirdim niye böyle davranıyor” deyip Allah ile ortaklık yapın ve kafanızı kaşıyın. Toplumlar önce siyasi rehberini (Kuran’ı) kaybederler, sonra ahlaken çöker, sonra da yıkılırlar. Osmanlı’da öyle olmadı mı? Kolay gelsin…
Allah’ın siyaseti TEVHİD’e gönül vermiş DİK müslüman kardeşiniz AHİ, selam ediyor.
ahikirsehir.com