ahilik,ahi,ahi evran,islam,aşıkpaşa,kırşehir,ahmedi gülşehri,selçuklu,osmanlı,insan,güzel ahlak
Gelir giderim de kendi halımca
Bak göğnüme düşen güzel kaşına
Varır eğlerim de hani kendimce
Bak başıma gelen güzel nazına
Güzel ne gezersin bizim ellerde
Yok mudur dalın şu yaban ellerde
Maralı gözlerin dalar yollarda
Oy başıma gelen güzel salına
Severim de sever güzel severim
Ben de yelerim hem yoktan eserim
Bir güzel buldum da canı satarım
Vay başıma gelen güzel algına
Nazları pek zalım yıkar devirir
Al ipek hare giyinir körpedir
Bir soluk aldırmaz çare yumulur
Tüh başıma gelen güzel azgına
Bu güzeli sadrımda sarmaladım
Yağız ata vurdum da topukladım
Beş gardaşı varmış da kurşunladım
Hay başıma gelen güzel derdime
Dağlar soğuk koynum sıcak yapışır
Günü gelir canı cana katışır
Üçüz birden oğul diye çekilir
Hay başıma gelen güzel bahtıma
Nideyim ağalar halım nideyim
Güzelim güzel de halım yazayım
Eskittim berikini taze bakayım
Yaz başıma gelen güzel körpeye
Ben bu güzellerde görmedim hamlık
Yat dedim yattı da görmedim kemlik
Beş güzel daha da sararsam beylik
Yar başıma gelen güzel yaşına
Yenem derim de yenemem gönlümü
Her güzelden sekiz oğlan dölümü
Felek koyur benim kalan ömrümü
Ey başıma gelen güzel halıma
Bahar kışa çaldı gönül uslanmaz
Her güzele gönül düşer yaşlanmaz
“Var git emmi işine” der arlanmaz
Gör başıma gelen güzel sözüne
Ahi kul ahmed de güzel severmiş
Her güzele gönül verse dölekmiş
Güzel sevince Hakk huri yazarmış
Er başıma gelen güzel kalbime
ahi kul ahmede nasibdir