Zikrimiz alındı muhterem hocam
Gülümüz kokar oldu bir ihtiram
Bilmez idik evvelde Hakk’tan fehim
Zikrile didarın açarmiş rahim
Dileriz bir Allah demeyi zelil
Saf bir kalb ile de yanmayı melül
Baha kıldı Rahman biraz gayreti
Gayret kim ki halden hale geçmeyi
Dertlenmeyeni aşık saymaz imiş
Hakk içun aşka yaran yazmaz imiş
Gönül gözü ışımadan aşk olmaz
Hakikat sözleri bilmemek olmaz
Aşk ile canın satanlar ararmış
Aramak ne kendi canan yazarmış
Ders verir sırrından perdeler açıp
Zorluk, cefa, sıkıntı ve horlatıp
Aşk bir bela, canı dara düşürür
Ağıt, aklı siler gömlek giydirir
La mekanın arş mıdır bu Mecnun’a
Leyla’ya dert midir nazlar mahına
Seherlerde kelam ile mahbub kıl
Cemaline seyran ile meftun kıl
Akıldan geçtim gömlekten giydim bil
Zatına düştüm gayrinden geçtim bil
Burda cefa yazarmış yoğa, cemal
Mahşerde kul deyu çağırır cemal
Kim ki aşık deyu yaratılırmış
Ahdeyler, kul nurdan bezetilirmiş
Hakk ile yaran nider halka devran
Kul olan canan yazar ümmet halktan
Cemal dilersen sıkı dur cefaya
Celal ile yanasın komaz sefaya
Yad etmeye yaşlar salar vefalım
Yüz bin bela kılsan düşmem feryadım
Ümid ile korkun mihrab eyledim
Şad olmaya delili yoğ peyledim
Aşık olmağ altın gümüş neylermiş
Bir kamilde toprak olmak eylermiş
Aşk yolunun kullarına derman mı
Dermanı dertten sayar ölmen mi
Manası Hakk’tan kelamı kuldanmış
Ölenler bela dost imiş candanmış
Yusuf kardeşi Doğan mı saymışlar
Doğan kim “ahi kul” şahin bilmişler
Bu kadar yarenlik Hakk nazıdır bil
Hakk içun “ahi”nin ”kul” sözüdür bil
“Kul” olanlar tevhid ile uçarmış
Uçmağa Hakk burak ile yazarmış
Arşda yoğ imiş başka nebi ”Yusuf”
Züleyha’dan kaçmamış Doğan Yusuf
Sen bir züleyha bul da gel mah cemal
Kaçmayam ben gel gör ki ahı cemal
aşık ahi kul ahmede nasibdir
Evvel bahar ermeyince
Evvel bahar ermeyince
Kırmızı gül açmaz imiş
Kırmızı gül açmayınca
Gonca diye kokmaz imiş
Bahar baçı güller imiş
Gül bahayı aşk eylemiş
Aşkın sazı bülbül ötmüş
Bülbül gülsüz yatmaz imiş
Bülbül güle aşık imiş
Aşık ne ki ölür imiş
Ölmeden evvel ölseymiş
İnsan oğlu ölmezmiş
Gül bahardan azad imiş
Evvel nazar gonca imiş
Gonca Hakk’ın fehmi imiş
Fehme eren yanmaz imiş
Kır çiçekli ala dağlar
Lale sümbül çiğdem eğler
Yazıdaki oğlak söyler
Cana bülbül ayvaz imiş
Er baharda bağım gülşen
Gül dedimse kastım aşktan
Bülbül kimmiş benim canan
Canın sunan ölmez imiş
* * *
Şahin olsam ne çıkar bundan
İlim arzu edenlerindir
Arzu etsem ne çıkar bundan
Alim arzu edenlerdir
Sazı olsam ne çıkar bundan
İlme gönül vermem veremem
Arzu diye gece ölemem
Ben bir arzu ile yaşarım
Canı olsam ne çıkar bundan
Mesaj alındı yaşlan beyim
Bilmez kimse hem arzu halim
Sohbetimiz var arzu canın
Canan olsam ne çıkar bundan
Bize şahın nazarı gerek
Karga değiliz sekecek
Taksam cırnamı can verilcek
Şahin olsam ne çıkar bundan
* * *
Bağlar başı
Bağlar başı yeller nazı
Çıka geldi ömrüm varı
Çala dursam ömrür sazı
Gönül çarhı ferman bilmez
Bağlar başı candan öte
Canan bekler candan geçe
Vara dursam neyden geçe
Gönül çarhı “ben”den bilmez
Bağlar başı sevda baçı
Etse eydür can niyazı
Gönül sazı canan nazı
Gönül çarhı eyvan bilmez
Bağlar başı dağlar kaşı
Yollar aşar dağdan âri
Benim yarim kimden eğri
Gönül çarhı zordan bilmez
Bağlar başı güller kârı
Aça dursa gonca gülü
Gülüm bilmez canan beni
Gönül çarhı candan bilmez
Bağlar başı eller kârı
Koka dursa gülüm zari
Bülbül güle yansa dahi
Gönül çarhı neyden bilmez
ahi kul ahmed’e nasib
Ben bir yavru şahin olsam
Kapsam kaldırsam ne dersin
Gökler benim, şahı olsam
Ferman saldırsam ne dersin
Ben bir beyaz angut olsam
Seyfe gölün mekan tutsam
Yazlı kışlı selam dursam
Ferman duyursam ne dersin
Ben bir allı turna olsam
Cızgı cızgı uça dursam
Seyfe deyu rüya görsem
Ferman uçursam ne dersin
Ben bir ak güvercin olsam
Kanadımı aşka çırpsam
Mazlumlara haber olsam
Ferman çırparsam ne dersin
Ben bir ala karga olsam
Seke seke hem sekdirsem
Ahi ahmede av olsam
Ferman bozdursam ne dersin
Kara kara karga olsam
Akıl bende kelam etsem
Düşman için örnek olsam
Ferman okutsam ne dersin
Kara sığırcık ben olsam
Bahçalarda dallar ağsam
Avcı vursa pilav olsam
Ferman bozdursam ne dersin
Ben bir küçük serçe olsam
Kanadımı kırsa adem
Süleymana dava kılsam
Ferman çıkartsam ne dersin
Ben bir sarı bülbül olsam
Diyarımda hazan bilmem
Gülüm gülşenim şen benim
Ferman okusam ne dersin
Ben bir garib adem desem
Rasul için türab olsam
Dertsiz bülbül seni vursam
Ferman buyursam ne dersin
Ben bir zalim avcı olsam
Şahinimle yaylaklasam
Güvercine yaman salsam
Ferman yırttırsam ne dersin
Ben bir iki keklik olsam
Kayalarda öte dursam
Zalim avcı, sese kansam
Ferman şakısam ne dersin
Ben bir ahi dülger olsam
Kekliğime kafes yapsam
Şöyle bir yol aça dursam
Ferman bıraksam ne dersin
Yeşil başlı ördek olsam
Ağşam sulara saalsam
Avcı duya öte dursam
Ferman vurulsam ne dersin
Ben bir cahil avcı olsam
Avlaklara kulak versem
Yeşil başa çifte salsam
Ferman vurursam ne dersin
Ben bir yavru ceylan olsam
Avcı vura yitse canım
Üşüşürler etim içun
Ferman neyleyim ne dersin
Ben bir yaban domuz olsam
Onbeş yavru ile varsam
Bahçaları talan etsem
Ferman rızıktır ne dersin
Sen bir yaban domuz olsan
Bahçaları talan etsen
Ben bir sürek avcı olsam
Ferman çiftedir ne dersin
Ben bir hacı hoca olsam
Hüküm diye kitab açsam
Avcıları yaka dursam
Ferman buyursam ne dersin
Ben bir dünya yaratsam
Avcıyı yaylakda yazsam
Çorbasına geven koysam
Ferman içirsem ne dersin
Ben bir Rahman ola dursam
Kurtlar kuşlar bir uçursam
Avcıyı yemlerken görsem
Ferman sevdirsem ne dersin
Merkez Efendi ben idim
Hocam dese Rahman benim
“Aynısı aynısı”desem
Ferman değişmez ne dersin
ahi kul ahmed’e nasib