Koç yiğitlerin sunası (Koşma)

Bir suna eğlenir pınar başında Koç yiğitler sıra sıra dizilir Bir turna eğlenir Seyfe gölünde Koç yiğitler sıra sıra yakılır   Bir kara gözlüdür sınar kaşında Bir kara oğlandır düşer peşinde Naz-u niyazla söyleşir keyfince Koç yiğitler kara kara Devam

Ataşda yareli yarim… (Koşma)

Bakmayın benim ağladığıma Bir ataş düştü gönlüm yareli Etmeyin  benim eylediğime Bir ataş düştü yarim yareli   Al Kızılırmak gibi çağlarım Deli  devrek döner de eğlerim Al yeşilli gelinler çekerim Bir ataş düştü gelin yareli   Irmak bucağı da buz Devam

Bir gönül niyazı..

Bir gönül pervazıdır dağlar ardında Uçsam mı uçmasam mı bilemem gönül Bir selam niyazıdır güller açınca Açsam mı açmasam mı bilemem gönül   Bir gönül nihanıdır bağlar içinde Bahadır cevru cefa ağlar gözünde Söylenir gizli sırlar arşın üstünde Desem mi Devam

Hakikatli kulların sadakati

Mülkü Beka’dan uçmuşam Fani cihana yorarım Her bir amelim yapmışam Baki cihana yorarım   Dost cemalini görmüşem Huri gılmanı nitmişem Bağı bostanı bozmuşam Gülü canana yorarım   Vahdet meyinden içmişem Aşık deyup de uçmuşam Dost kokusunu Devam

Tılsımlı aşk

Benim ol tılsımlı nihan ki bugün ayana geldim Ezeli nişansız kayıttı şimdi nişana geldim   Bu tılsımı açadur sen hem zulme çerağ oladur Bağı bostan gülüptür nuru arştan cana doladur   Ahmedim nice makam geçersin bu cana can ola Canların canı Ahmed’i Devam

Her aşk bir köle arar

Ahbeptu kadehini içermiş divaneler Ahirette alaf saçarmiş dost pervaneler   Hakk’ın kudreti yedi cehennemi nar eyler Ol nar aşığın narasından kaçarmış dostlar   “Doldun mu” derse Hakk şikayeti aşıklara Takati yoktur cehennemin şol aşıklara   Hakk Teala Devam

Allah’ım

Her daim anarım seni Kararım yoktur Allah’ım Can dahi bilirim seni Cananım yoktur Allah’ım   İsmi Baki olan sensin Dilde yadı olan sensin Gönül dahi koyan sensin Nizaım yoktur Allah’ım   Aşkına düşen abdallar Kendine gelmez aşıklar Zikrine dönen Devam

Levhe yazılan aşk

Hakk fermanı ulaştı kudret elinden Düştüm dipsiz denize yüzmek zorundan   Kadir-i mutlak ferman eyledi ânâ Elhamdülillah salim çıkardı câna   Beş yaşında okudum elif ba’ya er Altı yaşında şakıdım Yunus derler   On yaşımda içtim şarab pir elinden Mevlana derler Devam

Hele bir gel denilsin de yazgın gör…

İnsan bu, güzel yapının suvağı Hele bir nem yürüsün de şeklin gör Gönül verip nazın çekip aldanma Hele bir ak yürüsün de  zülfün gör   Kara toprak güllerin senin hani Ölümü öldüren mabedin gani Çağır ölmeyecek ahmağı beri Hele bir ot bürüsün de beytin Devam

Eşşekliği hicvedin insanlık çıksın…

Bize üstad deniyorsa ossursak bile “bi bildiği olmalı” demelisiniz. Vaktiyle 1.5 müridi (bi erkek bi kadın) olan Kızılcahamam’da bir zat, ısrar üzerine keramet göstererek pazarda karganın başını koparır, sonra yapıştırır ve “uç” der, o da uçar. Bi anda müridler Devam